راهنمای تعیین سطح آمادگی فناوری (TRL)
سطح آمادگی فناوری سنجهای برای ارزیابی وضعیت توسعه فنی یک فناوری جدید است. این مدل ابتدا در دهه 1980 میلادی در دفتر ملی هوافضای آمریکا (ناسا) تدوین شد و از آن پس، تعداد و تعاریف سطوح آمادگی تا اندازهای تغییر یافته است. در اینجا، یک مدل نه مرحله ای به ترتیب زیر برای تعیین سطح آمادگی فناوری به کار گرفته میشود:
TRL1: مشاهده و درک اصول علمی پایه و گزارش آنها
TRL2: مدلسازی ایده اصلی فناوری و کاربرد آن
TRL3: اثبات عملکرد در سطح مدل ریاضیاتی و آزمایشهای اولیه
TRL4: دستیابی به نمونه آزمایشگاهی کارآمد در محیط آزمایشگاهی
TRL5: دستیابی به نمونه آزمایشگاهی کارآمد در محیطی که به محیط عملکرد واقعی شباهت دارد
TRL6: دستیابی به نمونه اولیه کارآمد در محیطی که به محیط عملکرد واقعی شباهت دارد
TRL7: اثبات عملکرد نمونه اولیه در محیط واقعی
TRL8: تکمیل سیستم نهایی و دستیابی به شرایط لازم برای کاربرد عملیاتی/ افزایش مقیاس تولید به سطح تولید پایلوت
TRL9: راه اندازی سیستم نهایی در محیط واقعی/ راه اندازی خط تولید